Wat een gedoe weer over de komende Provinciale Staten verkiezingen. De politieke partijen buitelen over elkaar heen. Wie neemt welk hard standpunt in, maar ook waar zit ruimte om straks niet buiten de boot te vallen in het bestuur.
Het lijkt er regelmatig op dat de verkiezing van de eerste kamer belangrijker is dan wat er in de provincie gaat gebeuren. Natuurlijk, er is een duidelijk inhoudelijke link: noem het woord stikstof….
Maar toch.
Het gaat in de provincie om meer. Onderwerpen die de mensen direct raken. Kijk eens naar wonen. De provincie bepaalt voor een groot deel de locaties waar gebouwd kan gaan worden. Staat ver af van de inwoners, maar geeft voor een belangrijk deel invulling aan het toekomstbeeld van het dorp. En dus de gemeenschap. Dat heeft gevolgen (zie hier). Een streepje op de kaart bepaalt te veel……
Vorige week zat ik namens de PvdA in een debat met BBB, SP en GroenLInks. Vooraf dacht ik dat dat alle ballen op BBB zou worden, maar niets was minder waar.
Ik bedrijf politiek vanuit de gedachte dat de mensen waar ik voor bezig ben, beter van mijn werk moeten worden en in ieder geval snappen wat ik doe.
De collega van de SP kwam met het voorbeeld van energie-armoede en schimmel op de muur van een huurhuis. De vertegenwoordiger van BBB koppelde de vraagstukken aan de uitvoering van een boerenbedrijf.
Wij hadden alledrie mensen van vlees en bloed in ons hoofd.
De vertegenwoordiger van GroenLinks kwam met dilemma’s op een abstract niveau: woningbouw tegenover natuurontwikkeling. Hij vond dat lastige keuzes. Het waren abstracte woorden tegenover de praktijk van alledag. Dat wat de mensen voelen.
De ballen gingen naar GroenLinks. Naar het theoretische model……
Hier gaan we mank aan. We hebben zoveel problemen dat alleen hotemetoten ze blijkbaar op kunnen lossen. De hotemetoten bestuderen de beleidsnotities en onderzoeken. Zijn het beeld kwijtgeraakt op de mensen die het betreft. Ik twijfel niet aan de integriteit van deze mensen, maar wel aan de abstracte bril waardoor ze kijken. Die bril past ons niet allemaal en als je het nut niet kunt uitleggen, dan klopt er iets fundamenteels niet.
Een duidelijk voorbeeld vind ik de bomenkap in het duingebied bij Schoorl. In het duingebied bij dat dorp staan uitgebreide dennenbossen, door de mens aangelegde natuur. Je kunt er heerlijk lopen.
Deze bomen moeten nu gekapt worden om plaats te maken voor een andere natuur. Welke natuur je daar hebt is dus een keuze van ons als mens. En dus geen wet van meden en perzen.
Terecht dat mensen in verzet komen, en ze doen dat op een keurige manier. (Zie hier)
Jeroen Olthof (lijsttrekker PvdA Noord-Holland) zei eens tegen me: “Als ik het m’n vader niet kan uitleggen, dan klopt het niet”.
Als we politiek volgens dit uitgangspunt bedrijven, dan moeten we de politiek, het bestuur, dicht bij de mensen brengen. Weg van de tekentafel-politiek. Politiek van vlees en bloed.
Ik snap de dorpsbewoner die zijn supermarkt wellicht ziet verdwijnen. De mensen die zich verzetten tegen grootschalige bomenkap. En ook de boer die niet weet welke toekomst zijn bedrijf heeft.
Voor dat door afstand gecreëerde gevoel van onrechtvaardigheid ben ik in de politiek gegaan….
Ben je het daar mee eens? Stem dan lijst 5 nummer 10 Jan Stam…. 💪
“Het Schoorlse bos moet blijven”
Als u daar uw best voor doet, dan stem ik op u.
En als de grond niet meer voor 2e-/ beleggings-/ vakantiehuizen gebruikt wordt, dan kunnen er hele mooie woonwijken ontstaan en misschien moet er dan weer een schooltje gebouwd worden.