Stemmen op een politieke partij dan wel kandidaat van die partij, doe je ook omdat je het eens bent met de ideeën van die partij, dan wel de persoon. Daar zijn verkiezingen voor. Daarom worden in verkiezingstijd de verschillen tussen politieke partijen duidelijk gemaakt. Dat doen de partijen zelf en vaak ook de stemwijzer. Logisch, want kiezers willen weten waarop ze stemmen.
Na de verkiezingen wil je graag dat de partij waarop je gestemd hebt, zo groot mogelijk is, zodat zoveel mogelijk punten kunnen worden gerealiseerd. Komt een partij aan de macht (regering, college van B&W) dan moet vaak water bij de wijn gedaan worden, om tot samenwerking te komen. We maken in ons gefragmenteerde land niet vaak mee dat één partij de baas kan zijn.
Door het werken met een coalitie en oppositie blijven wij als kiezers in het debat zien, waar de partijen voor staan. Kunnen we ze een beetje in de gaten houden. Ze zitten er namens ons, de kiezer.
De Bergense politiek denkt daar anders over. Daar trekken de volksvertegenwoordigers zich na drie maanden al niets meer aan van de kiezers. Ze gaan allemaal inleveren en verworden samen tot een politieke brei van 21 mensen, die allemaal hetzelfde afspreken. Dat hebben ze ook nog achter gesloten deuren afgesproken, zonder inhoudelijk debat. Geen goed voorteken….
Heb je oppositie en coalitie dan kun je in het debat in de gemeenteraad zichtbaar krijgen waarom compromissen gesloten worden, wie waarom van welk standpunt is afgeweken. Dat heet verantwoording afleggen aan je kiezers in een openbaar debat. Zichtbaar voor iedereen.
Een voorbeeld.
In Egmond aan Zeeis op de plek waar nu de Sporthal staat een nieuw plan ontwikkeld. Ongeveer 7 jaar geledenbedacht, met tegenstand vanuit het dorp. Dat was voordat alle politiek het had over een “wooncrisis”. Op deze laatste grote locatie van het dorp, grondeigendom gemeente, worden geen sociale woningen gebouwd. Meestens dure koopwoningen. En wordt een kapitale sporthal gebouwd, waarin een aantal activiteiten die er nu plaats vinden, straks geen plek meer kunnen krijgen. Kortom volgens de huidige maatschappelijk stand van zaken een draak van een plan. Als ik het voordelig zeg: een plan ingehaald door de tijd.
Stel nou dat een raadslid dit ter discussie wil stellen. Dat kan niet want ”Er wordt vastgehouden aan genomen besluiten”, citaat persbericht. Dit debat wordt dus niet in de gemeenteraad gevoerd, omdat alle partijen het hier mee eens zijn. Terwijl het dorp schreeuwt om huurwoningen!
Het zou alleen kunnen als er sprake is van ingrijpende wijzigingen van omstandigheden. Wat deze zijn wordt niet nader gedefinieerd.
Inwoners zijn het vanuit verschillend perspectief niet met dit plan eens, zoals omwonenden, maar vooral ook woningzoekenden. Ieder heeft zijn eigen belang. Die belangen zie je nu niet meer terug in het debat van de gemeenteraad.
Wethouders mogen solliciteren voor de hele raad. Er is zo langzamerhand een kaste van lokale bestuurders aan het ontstaan, die zich van gemeente naar gemeente verplaatst. Een van de vorige wethouders vertrekt nog voor de sollicitatieprocedure naar een andere gemeente.
Van groot belang is dat de gekozenen, maar ook de benoemden (wethouders dus) weten wat er speelt onder de bevolking. Niet via een procedurele aanpak (gespreksavonden), maar omdat ze met de voeten in de klei staan.
De politiek van Bergen heeft zich de afgelopen jaren onmachtig getoond om op een fatsoenlijke wijze een debat te voeren. Men vocht elkaar de tent uit. De oplossing is nu dat het “één pot nat” wordt.
Als het argument gebruikt gaat worden dat men naar de burgers gaat luisteren, dan moet men zich realiseren dat er bij de burgers verschillende belangen leven. Een omwonende van een plan kan iets anders vinden dan een woningzoekende. Die geluiden moeten vertegenwoordigd worden in de gemeenteraad.
Als de bedachte werkwijze wordt doorgezet, weet ik over vier jaar ook niet meer op wie ik zou moeten stemmen.
Wellicht één gezamenlijke lijst en geen politieke partijen meer?
Lijst “één pot nat”
PS
En ja, ik heb het weer over de lokatie Sporthal, een doorn in het oog van vele Derpers.
Omdat je dagelijks in het dorp hoort dat er een assertieve behoefte aan huurwoningen is, jongelui zijn nu gedwongen het dorp te verlaten.