De Raad van State heeft geen bezwaar tegen het plan van de gemeente Bergen voor een nieuwe Sporthal en 34 koopwoningen . Een juridische afweging en geen inhoudelijke. Als ze hadden gekeken naar wat het plan voor de inwoners oplevert, hadden ze het meteen in de prullenbak gekieperd. Maar daar gaat de Raad van State niet over. Daar gaat de gemeenteraad van Bergen over.
Bij dit plan blijkt ten volle dat de gemeenteraad volledig los van de gemeenschap functioneert. Een nieuwe Sporthal op de verkeerde locatie en een plan met alleen koopwoningen, het dorp schreeuwt om toewijsbare huurwoningen…
Enne die paar woningen waar de eigenaren zelf opdrachtgevers zijn, zijn geen sociale woningen. De mensen die die woningen willen kopen, worden in een strak pak gezet. Als het ze na een paar jaar niet meer bevalt kunnen ze het altijd verkopen. Wat de gek er dan voor geeft.
Daarbij komt ook beheer van de Sporthal. Ik geef de lezer op een briefje dat dat straks in handen komt van een regionale instelling, die “efficiënt”exploiteert en elke binding met het dorp mist.
Dan lees ik hier (klikken) dat de wethouder nu gaat aanbesteden. De man heeft zijn neus niet in het dorp laten zien, heeft geen idee hoe de boel nu functioneert. Maar weet wel dat ook de exploitatie aanbesteed gaat worden en dat het beste plan gaat winnen….
Eigenlijk is het van de zotte. De gemeenteraad van Bergen heeft al jaren een probleem met de ontwikkeling en uitvoering van projecten; problemen met draagvlak. Probeert plannen door te duwen. Om beter te functioneren gaat men naar de navel staren, naar zichzelf. Onzinnige tijdrovende processen rond de wethouders benoemingen bedenken. Men gaat volledig voorbij aan het creëren van draagvlak bij de inwoners, sterker nog, duwt ze weg bij de belangrijke onderwerpen.
Dit plan levert ons in Egmond aan Zee een aantal overbodige woningen, een Sporthal die aan goede bedoelingen ten onder zal gaan. En inwoners die nog meer afstand van het gemeentebestuur gaan nemen. Dit alles veroorzaakt door een route van planontwikkeling, die allerlei verkeerde afslagen heeft genomen. En besluitvormingsprocessen die zich kenmerken door hakken die in het zand staan.
Eigen falen verhullen met daadkracht.
Schande.
(Voel me nu wel wat Don Quichotte……)